Geschiedenis

Crematorium Kranenburg
Crematorium Kranenburg werd eind 1984 in gebruik genomen. Het sfeervolle complex heeft een moderne en rustgevende uitstraling en ligt centraal in de prachtig beboste omgeving op het voormalige landgoed ‘Kranenburg’ in Zwolle. Dit landgoed is sinds 1933 in gebruik als begraafplaats. Door de landschappelijke aanleg, de natuurlijke en mooie ligging en de rustieke sfeer geniet Kranenburg landelijke bekendheid.

Het crematorium werd gebouwd in opdracht van ‘Monuta’ en ‘de Facultatieve Groep’. In de loop der jaren is het crematorium een aantal keren verbouwd en voldoet het geheel aan de eisen die vandaag de dag worden gesteld.

Crematorium Kranenburg biedt ruimte en respect, ongeacht de culturele of religieuze achtergrond. Een crematorium moet een plek zijn waar iedereen, ongeacht zijn levensovertuiging, de gelegenheid heeft om waardig afscheid te nemen van een overleden geliefde, familielid, vriend of kennis. De inrichting van het crematorium biedt daarom ruimte voor zo’n persoonlijke invulling.

Cremeren in Nederland
Rond 1850 gingen in West-Europa voorstanders van crematie zich organiseren. Ze kregen steun van de medische wereld, die vanwege hygiëne en ruimtegebrek de voorkeur gaf aan crematie. De Nederlandse wet stond lijkverbranding niet toe. In Frankrijk, Italië en Duitsland was cremeren al wel mogelijk. Zo werd bijvoorbeeld de Nederlandse schrijver Eduard Douwes Dekker (Multatuli) in Gotha (Duitsland) gecremeerd. Tot voor de opening van het eerste crematorium werden Nederlanders daar gecremeerd. Zijn as is bijgezet in het gedenkpark van Begraafplaats & Crematorium Westerveld.

In 1874 werd de vereniging opgericht die tegenwoordig Koninklijke Facultatieve heet. Deze vereniging had als doel cremeren in Nederland mogelijk te maken. In 1913 liet de Koninklijke Facultatieve het eerste crematorium in ons land bouwen: Crematorium Westerveld in Driehuis (bij Velsen, Noord-Holland). Hier vond op 1 april 1914 de eerste crematie (van dr. C.J. Vaillant, zie de foto hierboven) plaats.

In Nederland wordt bij een uitvaart in ruim 60% van de sterfgevallen gekozen voor crematie. In 2003 was dat voor de eerste keer in de geschiedenis meer dan de helft. Dat betekent dat heel veel mensen crematoria bezoeken; mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden. Een crematorium moet daarom een plaats zijn waar iedereen - ongeacht zijn of haar levensovertuiging - gelegenheid heeft om waardig afscheid te nemen van een dierbare.